Bu sefer geliştirilmesini Romino Games, yayıncılığını Devolver Digital’in üstlendiği bir indie oyun olan Blightbound incelemesi için buradayız. Ne yalan söyleyim, başlarda kopya ve kalitesiz bir yapım beklerken, aslında kendisinin potansiyeli yüksek olduğunu gösteren bir oyun oldu. Kopya derken oyunun içinde çok fazla başka oyunlardan esinlenme göreceksiniz. Bu dozunda olursa göze batmayan, fazla olursa beni yapımdan soğutan bir etken oluyor. Darkest Dungeon ve Diablo esintilerini hemen hissetmeye başlıyorsunuz.
Oyun daha erken erişim içinde olduğundan, hatalarını ilerleyen zamanlarda düzeltir diye bakıyorum. Bunlardan bir iki tanesini örnek vermem gerekirse; karakterin bir yer de sıkışması, harita üstünde ki son yaratığı öldürememek ve son olarak kopma problemleri. Oyun içinde ki Notoriety sistemi oyuna hem farklı bir tat katmış, hem de ayrı bir işkence olmuş.
Notoriety dediğim sistem bir parti ile kazandığınız tanınmışlık puanı olarak düşünebilirsiniz. Bu puanınız ne kadar yüksek olursa, bir sonra ki zindana girerken alacağınız malzemelerin kalitesi de artmış oluyor. Şimdi iyi güzel Notoriety insanların bir parti içinde birlikte kalıp, beraber iş yapmaya itiyor. Böylelikle oyuncular zırt pırt başka parti arayışına gitmiyor ve tek parti ile işlerini hallediyor. Peki kötü tarafı nedir? Partinizden bir kişi oyundan çıkarsa bam, o partinin Notoriety seviyesi sıfıra iniyor. O zamana kadar kastığınız puanlar çöp oluyor ve baştan başlıyorsunuz. Evet birisi oyundan düşerse de bu puanların sıfırlanmasına sebep oluyor. Yani aslında iyi bir şey yapılarak çıkılan bu yol, oyun içinde ayrı bir işkence şekline dönüşmüş. Buna bir şekilde değişmesi gerekiyor.
Çizimlerin Kalitesi ve Parlaklığı
Oyun grafik olarak iki boyutlu bir tasarıma sahip. Bu çizimler genel olarak göze tatlı gelen, yeterince cilalanmış ve sıcak renk paletlerinden oluşuyor. Kasabaya indiğiniz zaman canlı sıcak renkler gözünüze çarparken, zindana girdiğiniz zaman fazlasıyla karanlık bir ortama düşüyorsunuz. Her şey günlük gülistanlık çiçek gibiyken, bir an da karanlık, grotesk ve gotik bir hava alıyor. Böyle bir oyun için grafikleri gayet yerinde bulundu buldum, yine de bir Darkest Dungeon kadar içinizi karartmıyor oyun.
Sesler ve Oynanabilirlik
Sesler ve dialoglar güzel olmuş ama, bir zaman sonra aynı şeyi tekrar etmesinden sıkılabiliyorsunuz. Mesela büyücü için mana toplarken karakterlerin devamlı “al mana burada büyücü” gibi söylemleri, bir zaman sonra çok tekrara bağlıyor. Bunları biraz daha azaltsalar bu kadar göze batmaz diye düşünüyorum. Oyunun müzikleri yerinde ve güzel. Gizemli bir hava katarak arka planda kendi halinde takılıyor. Olması gerektiği gibi.
Toplam olarak 3 farklı sınıf var. Bu sınıfları; büyücü, savaşçı ve hırsız olarak adlandırabiliriz. Bunların arasında benim oyunu en rahat oynamamı sağlayan büyücü ve savaşçı oldu. Büyücü ve savaşçı kendi başının çaresine bir nebze bakabilirken, hırsız partinin diğer elemanlarına çok fazla bel bağlıyor. Kağıttan kaplan olduğunuz için, ya büyücünün size göz kulak olup sağlık vermesi gerek, ya da savaşçının ortaya agro çekme atıp yaratıkları sizin üstünden alması gerekiyor. Bunlar olduğu sürece hırsız çok güzel iş yapıp, saçma hasarlar çıkarabiliyor.
Oyunda ki üç sınıf içinde oynaması en rahat olan bence büyücü oldu. Hem kolay kaçabiliyor, hem de zindanın her yerine uzaktan saldırı yapabiliyor. Yakın dövüş karakterlerinin problemi önüne ve arkasına saldırabilirken, yukarıya doğru saldırı hareketi yapamıyor. Bu da bazen boşa kılıç sallamanıza neden oluyor. Boşuna uyuz olmak istemiyorsanız büyücü işinizi görecektir.
Almaya Niyetli Olsam?
Blightbound ben almanızı tavsiye ederim, ancak oyunu alırken daha erken erişimde olduğunu anlamanız gerekiyor. Yer yer sizi sinir edecek şeyler de olacak, ufak tefek sorunla da karşılaşacaksınız. Bir de hissettiğim kadarıyla oyunun 35 ya da 40 saat civarında bir ömrü var. O bantlardan sonra oyun tam tekrara düşer gibi geliyor. Üzerine yeni içerik geldikçe, daha da zenginleşecektir. Uzun lafın kısası almaya değer kardeşim. Yapıştır gitsin.
MechWarrior 5 Mercenaries İncelemesi
