Superliminal son zamanlarda karşıma çıkan son derece benzersiz bir perspektif bulmaca oyunu. Birinci şahıs görüş açısından bakarak oynadığımız oyunda karşımıza çıkan çeşitli bulmacaları perspektif kullanarak geçiyoruz. Bakış açımıza göre nesnelerin boyutları değişiyor ve bu şekilde bölümleri geçebiliyoruz.
Tabi oyun tamamen bundan ibaret değil. Bulmacalar birbirini tekrar etmiyor ve her bölüm çok güzel bir şekilde tasarlanmış. İlk başlarda nesnelerin boyutlarını ayarlama konusunda zorluk çekebilirsiniz ancak oyunda ilerledikçe bunu çok akıcı ve rahat bir şekilde yapmaya başlayacaksınız. Daha önce benzerini görmediğim bir konsept olduğu için Superliminal bu noktada bir artı puanı daha kapıyor.
Oyunda ilerledikçe farklı bulmacalar ile karşılaşacaksınız. Sadece belirli bir açıdan baktığınızda etkileşime geçebildiğiniz nesneler gibi kısımların yanı sıra oyun göz aldanmasını çok güzel bir şekilde uyguluyor. Bir koridorun sonuna giderken bir anda her şeyin aslında ufacık olduğunu ve çıkış kapısı sandığımız yerin bir resim olduğunu görebiliyoruz. Bu noktalar sizi oyuna daha fazla hayran bırakıyor diyebilirim.
Peki asıl hikâye nedir? Oyunda ilerledikçe anlayacağınız üzere bir tür rüya terapisi görmektesiniz. Ancak normalde çıkmanız gerekirken daha da derine giderek işler iyice karışıyor. Sürekli olarak baştaki odanıza dönüp farklı bölümleri geçerek uyanmaya çalışıyoruz. İşte oyun bu perspektif mekaniğini hikâye için bu şekilde başarılı bir şekilde yerleştirmiş. Kimi zaman hafif tehditkâr bir kasın sesi sizi yönlendirirken kimi zaman sabırlı ve sakin bir erkek bilim adamı sesi sizi yönlendirecek.
Oyun son zamanlarda çıkan en özgün bulmaca oyunu demek iddialı olmanın aksine tam yerinde olur demek doğru olur. Kendine özgü bulmaca çözme mekaniğini birçok bölüm boyunca oyuncuyu sıkmadan ve kendini tekrar etmeden sunabiliyor. Çoğu zaman kendinizi bir bölüm bittikten sonra hadi bir bölüm daha bitireyim de daha sonra oyundan çıkarım derken bulacaksınız.
